આજે હું અને મારું ઘર એકલા હતાં,
મારાં નયનો ધ્યાનથી બધું નિરખતા હતાં,
દિવાલ અને ખૂણા હાસ્ય વેરતા હતાં,
સોફા અને ટી.વી. સામ-સામે તાકતા હતાં,
છત પરથી પંખાભાઈ ઊંધા લટકતા હતાં,
કિચુડ-કિચુડ હિંચકાભાઈ ગીત વગાડતા હતાં,
ઘડિયાળમાં કાંટા ટક-ટક કરતા હતાં,
કૂંજામાં ફૂલ-પાન ધક્કા-મુક્કી કરતા હતાં,
ટેબલ-ખુરશી આમતેમ અથડાતા હતાં,
શૉ-કેસમાંથી ઢિંગલા જાણે ડોકાતા હતાં,
ઝુમ્મર સાહેબ જગારા મારતા હતાં,
એ.સી.બેન એમની ઠંડક પાથરતા હતાં,
લાગતું હતું સહુ મને કંઈક કંઈક પુછતા હતાં,
કે શું તારાં પણ કંઈક અલગ સપના હતાં?
તારાં પણ કંઈક અલગ સપના હતાં?
આજે હું અને મારું ઘર એકલા હતાં.....
Monday, November 5, 2007
હું અને મારું ઘર
Posted by હું.. દિગીશા શેઠ પારેખ, at 8:00 AM
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
digi...!!! shu comment muku hu ahi..!!!??? vaat tari vanchi ne... aankho ne bhinash no bhas chhe n haiye shabdo no bhar chhe..!! tari lagni ne vakhanva mane shabdo to malva joiae..!!! ''khub sundar'' shabd ahi fiko padi jashe..!!! pan...pan thnx jaroor kahish...mara j man na-dil na bhavo ne te shabdo ma sajavya..!!
khub saras
Post a Comment