મુંજાય..ઇર્ષાય..તોય, પ્રેમ્.

લપસ્યા તો હતા બન્નેવ ઢાળ પરથી,
તો તુ અથડાય આમ-તેમ..
ને હું તને આમજ જોતી રહું..?

હું ક્યાંથી એમ મન મનાવુ,
કે તુ ઘસાય પથ્થર બનીને..
ને હું નદી ની જેમ વહેતી રહું..?

વિશાળતા હ્રદયની તો બન્નેવે દાખવી,
હવે તુ એકલતા ભોગવે..
ને હું લાગણીઓ ઉજવતી રહું..?

હાથ પકડી ને તો મઝધારમાં પહોંચ્યા,
તુ હવે ડુબતો જાય ને..
હું તારી સામે તરતી રહું..?

વિહર્યા તો હત બન્નેવ ગગન સુધી,
હવે તરી પાંખ જો કપાતી જાય..
તો હું વાદળોને રોજ ચુમતી રહું..?

તારી સમજૂતીઓ તો મુંજવી જાય મને,
કેમ તુ આમ ભુસાતો જાય..
ને હું તાજુ પરોઢ બની છપાતી રહું..?

સવાલો મારા હું કઇં એમ ભુલીશ નહિ,
બલિદાન ના બિરૂદ તુ એકલો મેળવે..
ને હું એમા કેમ અળગી રહું..?